artık yollarım bom boş bu sözlerden önceydi yapmak istediklerimin peşinde koşmak isterdim
şimdi ise yapmak istemediklerimin arkasında maf ediyorum hayatımı,yavaş yavaş batıyorum,
yavaş yavaş kayboluyorum gözden ama gözden düşmeden,
hissediyorum ellerimi titreten öfkeyi öfkemi besleyen şu lanet nefreti
her kademde bir kasavet,bir umut,amaç vardı...
ben çaresiz oldum,yol oldum,sessiz oldum,öfke oldum,yanlız oldum,karalık oldum, şimdi ise
def oluyorum..........